Dial a sailor

Tekening uit het gedenkboek.

 Ik heb persoonlijk een afspraak via dial a sailor niet aangedurfd en naar bleek was dit ook niet echt nodig. De dames wisten de weg naar het schip wel te vinden en ik werd dan ook door een dame uitgenodigd haar te vergezellen en als eenzame vrijgezel ben ik na lang aandringen maar op die uitnodiging ingegaan.

Ik heb dus een paar dagen doorgebracht in een vakantiehuisje aan een meer (zie foto's ) en ze heeft me het een en ander van de omgeving laten zien.

Ze was echter nogal bezitterig en wilde dus altijd bij mij zijn. Dit was dus niet helemaal mijn bedoeling want ik was fanatiek vrijgezel en had dat haar ook verteld. Het probleem was dat ze haar auto bij het schip parkeerde en me daar op wachtte. Dus mijn collega Peter Kool ingeschakeld die haar vertelde dat ik niet aanwezig was en voorlopig niet zou arriveren zodat ze een hapje kon eten. Peter weer naar boord om mij in te lichten en snel een taxi besteld. Ik liggend op de achterbank op weg naar my appartment, een populair waterhole voor ons waar toevallig ook een paar mooie dames werkten.

Blijkbaar had mijn "vriendin" een goede inlichtingendienst want ze stond ineens achter me en was niet blij. Gelukkig was Peter zo vriendelijk om met haar een tafeltje op te zoeken en haar uit te leggen dat ze aan een hopeloze onderneming bezig was.

Ik was daar net bezig mijn contacten met de bardame wat te verstevigen en ik had dus geen behoefte aan een scene.

Ik moest wel even gniffelen toen de bardame Peter en mijn "vriendin" aanwees en zei "die twee hebben zeker een probleem" en ik dacht "zeker, mijn probleem".

Omdat het toch een stamkroeg was heb ik een pakje lucifers bewaard van de bar. 

Dit was het restaurant waar de bar die tijd deel van uit maakte en dit bestaat nog steeds.

Een nachtclub waar we ook vaak vertoefden was "the Office". Daar waren meerdere bemanningsleden kind aan huis.

Ik herinner me ook dat Frank Claassen een hele voorraad kleine houten klompjes had die hij met goudverf had bespoten en daar vrouwen behoorlijk mee verastte.

Ze dachten waarschijnlijk dat het echt goud was.

Ook herinner ik me dat we op een drank avond door de stad liepen en Theo Schreurs er met een supermarkt karretje aan de haal ging. Veel lol natuurlijk totdat er een politie auto aan kwam. We kwamen echter met de schrik vrij want nadat we het karretje achtergelaten hadden reed de politie auto gewoon door.

Later bleek dat de politie staakte tijdens onze aanwezigheid daar.